Ik wil dat mijn verhaal het leven van mensen raakt. Ik heb altijd geweigerd een slachtoffer te zijn. De belangrijkste les die ik tijdens mijn ontvoering heb geleerd, is dat je als persoon zoveel meer kunt dan je ooit had durven denken.
Ik wil mensen hun positiviteit en wilskracht teruggeven. De vertrouwde “schop onder de kont” geven. Een inspiratie zijn voor verandering in hun leven. Na mijn ontvoering heb ik mezelf op verschillende gebieden ontwikkeld zonder dat ik zeker wist of dat ik het kon. Ik geef al jaren lezingen, ik heb drie boeken geschreven, ik heb een tv programma gepresenteerd en ik ben de co-founder van de stichting free a girl.
Mijn ontvoering in 2002
Je loopt veel risico’s als humanitaire hulpverlener in conflictgebieden, maar je leert ze in de loop van de tijd aan te pakken en neemt altijd voorzorgsmaatregelen.
Niettemin werd ik op 12 augustus 2002 door vier gewapende mannen ontvoerd. Met veel geweld haalden ze me in hun auto en brachten me naar een onbekende bestemming.
Dit gebeurde in de Russische deelstaat Dagestan. Er volgde een uiterst angstige en verwarrende periode, een periode waarin ik vaak voor mijn leven vreesde, bijvoorbeeld op momenten dat zij gaten in de grond begonnen te graven, me in de kofferbak van hun auto dreven en me dagen zonder voedsel of water alleen lieten.
Mijn gijzelaars situatie was een lange strijd tegen onzekerheid, stress, gebrek aan duidelijkheid, eenzaamheid, wanhoop, gebrek aan vertrouwen, veiligheid en comfort.
Een hok van 1,5 bij 2 meter
Gedurende 607 dagen werd ik opgesloten in donkere kelders, zwaar beveiligde slaapkamers en uiteindelijk de langste periode in een donker ondergronds hok van anderhalve meter bij twee meter met als enige gezelschap; insecten en muizen.
Ik zat vijftien maanden in dit hok en ik heb gedurende al die tijd geen gezichten gezien. De zwaarbewapende moslimrebellen die me bewaakten droegen structureel bivakmutsen. Ik werd mentaal heen en weer geslingerd tussen hoop en wanhoop. Naast het verlies van mijn vrijheid, was ik ook afhankelijk van anderen om me hier uit te krijgen. Op de ergste momenten voelde ik me niet alleen eenzaam, maar ook vergeten.
Elke dag kon mijn laatste zijn. Al snel realiseerde ik me dat ik al het mogelijke moest doen om het beste uit deze situatie te halen. Ik deed dit door een connectie te zoeken met mijn ontvoerders en door constant te reflecteren op mijn eigen gedrag.
Werken aan veiligheid, vertrouwen en mogelijkheden in plaats van het te verergeren door negativisme en vijandigheid.. Ik heb geleerd om mijn eigen grenzen te verleggen. Ik heb geleerd wat geduld, discipline en doorzettingsvermogen echt betekenen. Ook heb ik ervaren hoe het is om geen tranen meer te hebben om te huilen. Ik heb ervaren wat empathie kan doen tussen wederzijdse relaties. Het heeft me allemaal geholpen om te overleven.
Confrontatie
Uiteindelijk blijkt de mens ongelooflijk capabel te zijn. Ik had het geluk om in leven te blijven door te accepteren, te vermannen, contact te leggen met mijn bewakers en het initiatief te nemen om mijn eigen situatie te verbeteren. Hoewel ik dit nooit meer wil meemaken, heeft gevangenschap me verrassende inzichten gegeven. Ik werd gedwongen geconfronteerd met mezelf. Ik heb op een harde manier geleerd dat ik mezelf kan verrassen, mezelf overtreffen en veel meer macht en invloed heb dan ik ooit had kunnen bedenken.
De vrijlating
Op 11 april 2004 werd ik volledig onverwacht vrijgelaten. Het was fantastisch om weer herenigd te worden met mijn familie en vrienden. Ik ben nog steeds erg dankbaar voor alle mensen die aan mijn vrijlating werkten, zoals premier Balkenende en de minister van Buitenlandse Zaken; Ben Bot, mijn familie, mijn collega’s van Artsen zonder grenzen, mensen van het ministerie van FA en de Nederlandse ambassade in Moskou.
Ik ben ook erg dankbaar voor de geweldige steun van alle Nederlanders die ik niet kende. Hun warmte en vriendelijkheid hielpen me om mijn leven terug te krijgen.
Leuk om te weten:
- Arjan is geboren en getogen in Rotterdam. Hij groeide op in een hecht en warm gezin met twee broers en een zus.
- Hij voetbalde in zijn jeugd bij Alexandria’66 en bokste bij de bekende Rotterdamse boksschool Theo Huizenaar. Na zijn middelbare school heeft hij een jaar logistiek management gestudeerd maar volgde daarna zijn hart en ging culturele antropologie studeren aan de Radboud Universiteit Nijmegen.
- Zijn afstudeeropdracht deed hij in opdracht van Artsen zonder Grenzen in een vluchtelingenkamp in Noord Oeganda. Na zijn studie wilde hij dolgraag terug naar het veld om nog meer van de wereld te zien, mensen in nood te helpen en samen te werken met internationale collega’s. Helaas was er wegens gebrek aan rampen geen werk te vinden in de noodhulp. Na een korte tijd bij Robeco belde AZG of hij voor hen naar het veld toe wilde, en zo belandde hij in Tadzjikistan waar hij bijna twee jaar als logistiek manager werkte.
- Hij leerde Russisch en ontmoette zijn latere vrouw Amina.
- Na nog drie missies in Oezbekistan, Tadzjikistan en Sierra Leone kon hij als country manager Rusland aan de slag. Een mooie carrière stap om als 32 jarige in het grootste land ter wereld te gaan werken op een van de meest gevaarlijke plekken die er toen bestond. Helaas werd Arjan daar dan ook slachtoffer van een ontvoering. Na zijn ontvoering neemt Arjan eerst wat rust om bij te komen. Na een half jaar begint hij aan zijn boek ‘Ontvoerd’ dat uiteindelijk een bestseller wordt waarvan al meer dan 70.000 exemplaren zijn verkocht.
- Al snel wordt hij geboekt als motivational speaker. Met zijn overlevingsverhaal inspireert hij velen om in beweging te komen om hun leven te veranderen of te verbeteren. In 2006 trouwt Arjan met zijn Dagestaanse vrouw Amina en vieren zij de geboorte van Anna Sophia.
- In 2007 schrijft hij het boek ‘Samir’. Een boek dat gaat over de vraag waarom jongeren radicaliseren en zich aangetrokken voelen tot de jihad. Hij volgt in zijn boek het leven van een tot terrorisme veroordeelde jongere in zijn zoektocht en strijd. Dit als waarschuwing voor wat de samenleving nog te wachten zou staan.
- Daarnaast richt hij samen met Yolanthe Cabau, Evelien Hölsken en Roelof van Laar de stichting Free a Girl op. De stichting bevrijdt minderjarige meisjes uit de seksindustrie.
- In 2010 volgt zijn derde boek Generatie YEP over de opkomende groep van geslaagde allochtone jongeren die deel gaan uitmaken van het establishment en de kansen die dat met zich meebrengt.
- In 2011 en 2012 worden Arabella en Adriana geboren, Amina en Arjan hebben dan dus drie dochters!
- Voor de EO, een Nederlandse omroep, mag hij in 2016 zes afleveringen van de serie ‘Vreemde Tralies’ presenteren. Een programma dat gaat over Nederlanders die in het buitenland in de gevangenis zitten.
- Vanaf eind 2017 tot 2020 is Arjan samen met Jan Wilm Tolkamp, de laatste gitarist van de popgroep ‘Normaal’, te zien in theaters door heel Nederland. Tot op vandaag doen zij regelmatig, op verzoek, samen deze theatershow.